دانشمندان روشی یافته‌اند که به موجب آن بزرگسالان در عرض دو ماه دندان در می‌آورند
آدم پس از ۷۴ سالگی همه دندون‌های خود رو از دست می‌دهد. با اینکه الان کاشت دندون‌های مصنوعی یا ایمپلنت‌ها تا حد زیادی مشکلات دندانی افراد رو برطرف کرده اما بعضی وقتا افراد سن بالا توانایی نگه داشتن دندون‌ها مصنوعی رو در دهن خود ندارن و این موضوع به سخت شدن شرایط زندگی اونا دامن می‌زند.
بخاطر این، بدنبال پیشرفت‌های علمی جدیدی که تماشاگر اونا هستیم، محققان موفق شده‌ان با کمک سلول‌های ریشه ای مریض کاری کنن که در عرض ۹ هفته دندون‌های تازه‌ای در دهن فرد رشد کنه.
محققان در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا سیتی نیویورک امیدوار هستن که بتونن با کمک سلول‌های ریشه ای هر فردی به اون کمک کنن تا دندون‌های جدیدی در دهنش رشد کنن.
این دندون‌ها در چاله‌های خالی دهن رشد داده می‌شن و این توانایی رو دارن که با بافت لثه در دور و بر خود آمیخته شن. براساس گزارش منتشر شده در مجله علمی تحقیقات دندونپزشکی، محققان آزمایشات خود رو روی ۲۲ موش آزمایشگاهی تست کرده‌ان و نتیجه اون مثبت بوده.
اما هنوز روی آدم آزمایش نشده.
پس از کاشتن فاکتورهای رشد در دهن موش، مواد استخوانی در دهن اون شروع به رشد کردن و در عرض ۹ هفته به یه بافت کامل و منظم رسیدن. به گفته محققان، این اولین باریه که نوع بشر موفق شده ساختاری مثل دندون رو در اندام‌های زنده‌ی موجودات زنده رشد دهد.
اگه نتیجه این آزمایش روی آدم موفقیت‌آمیز باشه، امتیازات بیشماری واسه فرد بدنبال داره.
فعلادر حال حاضر این دندون‌ها در سوکت‌های توخالی رشد داده می‌شن، اما شاید با پیشرفت علم دیگه لازم نباشه اونو در محیطی پیرامونی و در جایی خارج از سلول‌های بنیادی رشد داد.
این یافته علمی جدید از نظر هزینه‌ای هم بسیار مقرون‌به‌صرفه س و فرد رو از ایمپلنت‌های گران‌قیمت خلاص می‌کنه. هم اینکه، این دندون‌ها خیلی سریع رشد کرده و جانشین می‌شن. یعنی زمان کمتری واسه بازسازی و ساخت دوباره دندون نیازه.
الان از ایمپلنت دندانی واسه بازسازی دائمی دندون‌های خراب و شکسته شده استفاده میشه. روشی که هزینه بالا اما کیفیت خوبی داره.
ایمپلنت‌ها در واقع پیچ‌های موافق با بدن هستن که با روش جراحی ئر زیر لثه و در استخون جای داده می‌شن. وقتی این پیچ‌ها در محل مناسب خود قرار گرفتن، دندانپزشک با به کار گیری پروتزهای دندانی، روکش ایمپلنت راروی اون قرار می‌دهد.
بیشتر ایپملنت‌های دندانی از تیتانیوم تولید میشه چون که تیتانیوم می‌تونه با استخون ترکیب شه بدون اینکه به عنوان یه عامل خارجی به وسیله بدن تشخیص داده شه.
در آخر هم شاید بد نباشه بدونین سلول‌های بنیادی، با وجود کاربرد بسیار در درمان مریضی‌های جورواجور، به دلیل داشتن امتیازات و مشکلات بسیار، هنوز به بررسی بیشتر نیاز دارن. امروزه، محققان روش‌هایی واسه به کار گیری سلول‌های بنیادی واسه شرایط مزمنی چون مریضی قلبی، مریضی‌های عصب مغزی و دیابت به کار می‌گیرند.
عادی‌ترین استفاده درمان‌های سلول بنیادی، کنترل درده.این درمان، تزریق سلول‌های بنیادی در حدود عصب‌ها، تاندون‌ها، مفاصل و بافت عضلانی دردناک و آسیب دیده رو شامل میشه.
از بین مریضی‌هایی که درمان اونا با سلول‌های بنیادی در حال بررسیه، می‌توان به چند مورد اشاره کرد:
- فراموشی: (AD)، یکی از عادی‌ترین علل فراموشیه. برخلاف دهه ها تحقیق در مورد فراموشی، هیچ درمان استانداردی واسه این مریضی وجود نداره و داروهایی که الان تایید شده‌ان، فقط به آرامش علائم مریضی کمک می‌کنن.محققان امیدوارن که بتونن با به کار گیری سلول‌های بنیادی، بافت‌های آسیب‌دیده رو دوباره درست کنن.
- سرطان: غیرفعال کردن “سلول‌های سرطانی بنیادی” (CSCs)، واسه درمان تومور پس از پرتودرمانی خیلی با اهمیته. سلول‌های سرطانی بنیادی، سلول‌های تومور هستن که توانایی نامحدود تقسیم سلولی و توانایی دوباره جمع کردن کل تومور رو دارن. این سلول‌ها، نقش اساسی در رشد، پیش‌روی و برگشت تومور پس از درمان اجرا می‌کنن. این تعریف بدین معناست که سلول‌های سرطانی بنیادی باید واسه ریشه‌کن کردن دائمی تومور، غیرفعال شن. سلول‌های سرطانی بنیادی، به خاطر اهمیت‌شون در درمان تومور می‌تونن واسه بهینه سازی درمان‌های ضدسرطان، مورد استفاده قرار گیرند.
- دیابت: تحقیق‌های گذشته نشون داده‌ان می‌توان به کمک سلول‌های بنیادی، تولید انسولین رو در مریضایی که از دیابت رنج می برن بالا برد. محققان تلاش داشته‌ان سلول‌های بنیادی انسانی رو به سلول‌های تولید کننده انسولین تبدیل کنن که می‌توان اونا رو به مریضایی دیابتی پیوند زد. این کار، راه رو واسه رمان موثر سلول‌های دیابت صاف میسازه.
- پارکینسون: تحقیق‌های گذشته نشون میدن که ممکنه پیوند سلول‌های بنیادی عصبی از سیستم عصبی مرکزی در برابر آسیب التهابی به ساختار این قسمت پیشگیری کنه.
درمان با به کار گیری سلول بنیادی، در صورت اثبات شدن، یکی از موفقیت‌آمیز روش‌ها واسه درمان مریضی پارکینسون میشه. “مریضی پارکینسون” (PD)، همون لرزش در وضعیت استراحته که گسترش اون بیشتر در سنین پیریه اما در جوانان هم دیده میشه. این مریضی بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یه انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. مریضی پارکینسون، نورون‌هایی رو که تولید منتقل کننده دوپامین می‌کنن، از بین می‌برد که این موجب مشکلات حرکتی در افراد میشه.